கம்பரின் சமயோசிதம்
கரைக்கு வடக்கிருக்கும் காளிகாள் அம்மைக்கு
அரைத்து வழிசாந்தைத் தொட்டப்பேய் உரைத்தும்
மறைக்க வறியாத வன்பேயைக்
குறைக்குமாம் கூர்ங்கத்தி கொண்டு.
இட்டடி நோவ எடுத்தடிகொப்பளிக்க
வட்டில் சுமந்து மருங்கசையக்-கொட்டிக்
கிழங்கோ கிழங்கென்று கூறுவாள் நாவில்
வழங்கோசை வையம் பெறும்.
உருகி உடல்உருகி உள்ளீரல் பற்றி
எரிவ தவியாதென் செய்வேன்- வரியரவ
நஞ்சிலே தோய்ந்த நளினவிழிப் பெண்பெருமாள்
நெஞ்சிலே யிட்ட நெருப்பு.